Πύρρων

(Ήλις 360 π.Χ. – 270; π.Χ.). Έλληνας φιλόσοφος, ιδρυτής της Σκεπτικής σχολής. Κατά την παράδοση, είχε γνωρίσει τη διδασκαλία των μεγαρικών και κατόπιν του δημοκριτικού Αναξάρχου, ασφαλώς όμως το σημαντικότερο γεγονός της ζωής του ήταν το ταξίδι του στην Ινδία, όπου ακολούθησε την εκστρατεία του Μεγάλου Αλέξανδρου μαζί με τον Ανάξαρχο. Έτσι μπόρεσε να γνωρίσει τη φιλοσοφία και τον ασκητισμό των φακίρηδων και των γυμνοσοφιστών. Όταν ξαναγύρισε στην Ελλάδα, άνοιξε σχολή στην Ήλιδα το 324. Όπως και ο Σωκράτης, δεν άφησε κανένα σύγγραμμα. πυρρωννισμός. Η σκεπτική γνωσιολογική θεωρία του Πύρρωνα, που αρνείται κάθε αντικειμενική γνώση, αλήθεια και επιστήμη, γιατί, όπως υποστηρίζει, στην πραγματικότητα δεν υπάρχει ούτε αλήθεια ούτε ψεύδος. Σύμφωνα με τη θεωρία του πυρρωνισμού, η αντικειμενική εξέταση και γνώση της φύσης και της ποιότητας των πραγμάτων είναι αδύνατη, εξαιτίας της αβεβαιότητας των αισθήσεών μας. Κατά συνέπεια, κάθε κρίση και συγκεκριμένη γνώμη γι’ αυτά είναι αναγκαστικά λαθεμένη. Ο π. αποδοκιμάζει και τα δυο μέσα της γνώσης, δηλαδή την αισθητική αντίληψη και την κριτική νόηση, και ευαγγελίζεται την ευτυχία στη ζωή, με την ψυχική απάθεια και αταραξία. Σύμφωνα επίσης με τον π., δεν υπάρχει ούτε δίκαιο, ούτε άδικο, ούτε ηθικό, ούτε ανήθικο, ούτε πρέπον, ούτε απρεπές και αισχρό, αλλά οι άνθρωποι ενεργούν, χωρίς δική τους πρωτοβουλία, κάτω από τις επιταγές καθιερωμένων συνηθειών και νόμων. Ο π.ς διαδόθηκε στην Αθήνα από τον Τίμωνα τον Φλιάσιο και συμπληρώθηκε με άλλες φιλοσοφικές δοξασίες, κυρίως της Νέας Ακαδημίας, η οποία άλλωστε είχε αλλοιώσει τις φιλοσοφικές δοξασίες του Πλάτωνα.